Clockwork Princess van Cassandra Clare
Laat ons eerst al eens beginnen over de inhoud want dat is echt een puntje waar ik het over wil hebben. Ik zat in een klein leesdipje en het boek heeft me er niet zoveel bij geholpen. Hoezo gebeurt er pas na 300 pagina's iets interessant?
Voor mij verliepen die eerste 300 pagina's enorm stroef en ging het enkel over dingen die me totaal niets interesseerde. Het enigste wat ik nog wel goed vond was wat er gebeurde tussen Cecile en Gabriel maar daar bleef het dan ook weer bij.
Het einde was dan weer geweldig want ik ben helemaal #teamWill toen hij en Tessa eindelijk iets kregen kon ik dus niet gelukkiger zijn. Daarom had ik ook zoveel schrik om in dit boek te beginnen. Ik dacht dat Tessa bij Jem zou eindigen en dat wou ik absoluut niet.
De titels van het tweede en derde boek hebben eindelijk een ware betekenis gekregen. Geloof me heb me duizenden keren afgevraagd waarvoor het staat en nu het antwoord er is voelt het zelfs niet meer speciaal maar zelfs meer een beetje te ver gezocht. De cover is ook weer helemaal op en top en van de drie covers is dit absoluut mijn favoriet.
De originaliteit in deze serie is zeker te waarderen maar in het derde boek moet ik toegeven dat het wel weer heel cliché was. Iedereen werd verliefd op iedereen en een happy ending was dus al vanaf ongeveer de helft van het boek in zicht.
Iets waar ik dus geen fan van ben aangezien ik bij de andere twee boeken heel vaak heb gedacht dat er iets vreselijk met Tessa zou gebeuren. Ook in dit boek had ik dat een beetje tot ze op één of andere magische wijze in een engel veranderde. Noem ik geen plot twist gewoon opnieuw te ver gezocht.
Er zijn niet echt nieuwe personages bijgekomen in het derde boek. In dit boek heb ik me vooral veel beginnen hechten aan Cecile en Magnus. Voor beide kon ik veel sympathie opwekken. Wat ik wel een beetje mis en dat is al van het tweede boek, is de evolutie van de personages. In mijn ogen was dit in het eerste boek veel beter gedaan.
Maar over al de achtergrond sfeertjes, plaatsjes en beschrijvingen ga ik absoluut niet klagen want dat is echt iets aan Cassandra Clare haar schrijfstijl dat keer op keer mijn hart doet verwarmen.
Ze weet hoe ze lezers mee moet slepen in een boek en dat is als schrijver de meest belangrijke opdracht die je opgelegd krijgt. Als je deze nog weet te volbrengen denk ik dat het inderdaad vrij normaal is dat je serie of boek enorm populair word.
Voor mij verliepen die eerste 300 pagina's enorm stroef en ging het enkel over dingen die me totaal niets interesseerde. Het enigste wat ik nog wel goed vond was wat er gebeurde tussen Cecile en Gabriel maar daar bleef het dan ook weer bij.
Het einde was dan weer geweldig want ik ben helemaal #teamWill toen hij en Tessa eindelijk iets kregen kon ik dus niet gelukkiger zijn. Daarom had ik ook zoveel schrik om in dit boek te beginnen. Ik dacht dat Tessa bij Jem zou eindigen en dat wou ik absoluut niet.
De titels van het tweede en derde boek hebben eindelijk een ware betekenis gekregen. Geloof me heb me duizenden keren afgevraagd waarvoor het staat en nu het antwoord er is voelt het zelfs niet meer speciaal maar zelfs meer een beetje te ver gezocht. De cover is ook weer helemaal op en top en van de drie covers is dit absoluut mijn favoriet.
De originaliteit in deze serie is zeker te waarderen maar in het derde boek moet ik toegeven dat het wel weer heel cliché was. Iedereen werd verliefd op iedereen en een happy ending was dus al vanaf ongeveer de helft van het boek in zicht.
Iets waar ik dus geen fan van ben aangezien ik bij de andere twee boeken heel vaak heb gedacht dat er iets vreselijk met Tessa zou gebeuren. Ook in dit boek had ik dat een beetje tot ze op één of andere magische wijze in een engel veranderde. Noem ik geen plot twist gewoon opnieuw te ver gezocht.
Er zijn niet echt nieuwe personages bijgekomen in het derde boek. In dit boek heb ik me vooral veel beginnen hechten aan Cecile en Magnus. Voor beide kon ik veel sympathie opwekken. Wat ik wel een beetje mis en dat is al van het tweede boek, is de evolutie van de personages. In mijn ogen was dit in het eerste boek veel beter gedaan.
Maar over al de achtergrond sfeertjes, plaatsjes en beschrijvingen ga ik absoluut niet klagen want dat is echt iets aan Cassandra Clare haar schrijfstijl dat keer op keer mijn hart doet verwarmen.
Ze weet hoe ze lezers mee moet slepen in een boek en dat is als schrijver de meest belangrijke opdracht die je opgelegd krijgt. Als je deze nog weet te volbrengen denk ik dat het inderdaad vrij normaal is dat je serie of boek enorm populair word.
Score: Cover 8/10 Originaliteit 6/10 Personages 6/10 Sfeer, tijd en ruimte 8/10 Verhaallijn 5/10 Vlotheid van lezen 6/10 Algemeen totaal 5.2/10 Op goodreads gaf ik dit 3 van de 5 sterren. Om eerlijk te zijn was ik van het derde deel echt geen fan en door de cover en Cassandra Clare haar gaven voor de sfeer in een verhaal heeft het boek toch goed gescoord. Boek nummer twee had voor mij al een goed einde... Want uiteindelijk weten we nog steeds niet hoe het kind van Henry en Charlotte noemt. Ik plan om voortaan ook een "verhaallijn" punt te creëren gewoon omdat het vaak ook meer zegt over hoe ik het verhaal heb beleefd. Ook een extra puntje voor hoe vlot het verhaal leest. | PLUS PUNTEN + Meer focus op andere personages. + Sfeer was weer enorm goed. MIN PUNTEN - Langdradig. - Nog zoveel onbeantwoorde vragen. |