Paper towns van John GreenDeze stond al een tijdje in mijn kast maar heb nooit het gevoel gehad dat ik het zo enorm graag wou lezen. Tot op de moment dat ik er echt in begon. Ik vond het boek echt geweldig en het hoofd me helemaal overrompeld met nieuwe elementen in young adult die ik nog niet kende. Kan spoilers bevatten. |
Cover - 8/10De cover weergeeft heel mooi één van mijn favoriete elementen in het boek. De map naar de zoektocht van Margo. Ik vond dit het fijnste en meest interessante element. Toen ik het boek kocht met deze cover had ik het gevoel dat het echt één van de lelijkste covers ooit was. Maar natuurlijk wist ik toen het verhaal achter de cover nog niet. |
Originaliteit - 7.5/10
Origineel? Zeker en vast ondanks enkele cliché elementen die erin verwerkt zaten. Ik vond persoonlijk het personage Margo alleen al een zeer origineel aspect dat je heel weinig tegenkomt in young adult boeken. Ik denk persoonlijk ook dat zij, ondanks het minst aan bod komt, het enigste personage is die echt tot me heeft kunnen doordringen.
Het hele idee rond het boek vind ik ook origineel. Paper towns en hoe je eigenlijk weggaat van alles wat je gewoon bent. Het komt niet al te vaak voor. Toch ben ik ervan overtuigd dat het typische tiener en liefdesscenario dat deeltje doorbreekt en het wat minder origineel maakt.
Het hele idee rond het boek vind ik ook origineel. Paper towns en hoe je eigenlijk weggaat van alles wat je gewoon bent. Het komt niet al te vaak voor. Toch ben ik ervan overtuigd dat het typische tiener en liefdesscenario dat deeltje doorbreekt en het wat minder origineel maakt.
Personages - 7/10
Zoals ik net al zei heeft eigenlijk enkel Margo echt tot me weten door te dringen. Het personage Ben vond ik het typische irritante tienerjongetje zonder enige inbreng in het verhaal. Hij was er maar, laat ons het zo zeggen. Voor mij was hij totaal geen must.
Het hoofdpersonage Q vond ik nog wel oké. Hij was niet het meest interessante personage dat ik ooit heb leren kennen maar ik denk ook niet dat hij het slechtste is. Persoonlijk vind ik ook altijd dat John Green zijn personages zo dramatisch afbeeld waardoor ik het soms zeer moeilijk heb om eigenlijk een goede band met het personage te creëren.
De andere personages dus eigenlijk de ouders en vriendengroepje heb ik meer als een soort van zij element gezien en amper tot niet mezelf op deze personages gestort. Voor mij sprong er ook niet één duidelijk personage uit. Maar voor dit boek vond ik het ideaal.
Het hoofdpersonage Q vond ik nog wel oké. Hij was niet het meest interessante personage dat ik ooit heb leren kennen maar ik denk ook niet dat hij het slechtste is. Persoonlijk vind ik ook altijd dat John Green zijn personages zo dramatisch afbeeld waardoor ik het soms zeer moeilijk heb om eigenlijk een goede band met het personage te creëren.
De andere personages dus eigenlijk de ouders en vriendengroepje heb ik meer als een soort van zij element gezien en amper tot niet mezelf op deze personages gestort. Voor mij sprong er ook niet één duidelijk personage uit. Maar voor dit boek vond ik het ideaal.
Sfeer - 8/10
De sfeer rond dit verhaal zat voor mij meer dan goed. Het mysterieuze kantje was duidelijk te voelen en je werd er ook heel goed in mee gezogen. Alsof je zelf de zoektocht naar Margo aan het leiden was. Meer heb ik hier eigenlijk niet aan toe te voegen. De sfeer was geen heersend element maar ik denk persoonlijk ook niet dat het te kort kwam.
Verhaallijn en vlotheid - 9/10
Dit zat voor mij helemaal goed. Ik kwam super makkelijk door het boek dat ik op een bepaald moment tot heel laat in de nacht was vastgeklampt aan het verhaal. Al moet ik zeggen dat de verhaallijn op sommige momenten tot een einde kwam maar er dan ineens weer wat verschoof waardoor het toch nog verder ging. Dit vond ik knap lastig en een beetje spijtig.