The mortal instruments: City of Bones van Cassandra ClareEindelijk heb ik mezelf ervan overtuigd om deze serie te lezen en ik moet zeggen dat ik er geen spijt van heb. Met de nieuwe "shadowhunters" serie was dit echt het kleine duwtje in de rug. Maar het boek was toch niet volledig wat ik ervan verwachtte... !LET OP BEVAT SPOILERS! |
Cover - 8/10Van de cover ben ik echt helemaal fan al vind ik het wel spijtige dat het niet verwijst naar het hoofdpersonage in dit boek. Ik heb geen idee welk personage ze precies bedoelen met de gouden man en heb ook gezocht naar een personage waar ze naar kunnen verwijzen maar heb het niet gevonden. Het idee met de stad New York vind ik ook zeer origineel en toont ook een zeer groot zeel van het verhaal door het eigenlijk zo donker mogelijk af te beelden. |
Originaliteit - 7/10
Dit is het eerste boek naast "The infernal devices" serie dat ik lees waar demonen in voorkomen. Volgens mij is het vrijwel zeer origineel. Het hangt wel een beetje samen met de andere serie van Cassandra Clare alleen is deze dan in de moderne tijd.
Dat is dan weer in mijn ogen een puntje dat niet zo origineel is: fantasy onderbrengen in de wereld die we nu kennen. Gebeurt met andere fantasy wezens ook enorm vaak en ik heb er sterk mijn twijfels over of het nog wel een plot kan opbrengen wat je nooit van je leven zou kunnen zien aankomen.
Dat is dan weer in mijn ogen een puntje dat niet zo origineel is: fantasy onderbrengen in de wereld die we nu kennen. Gebeurt met andere fantasy wezens ook enorm vaak en ik heb er sterk mijn twijfels over of het nog wel een plot kan opbrengen wat je nooit van je leven zou kunnen zien aankomen.
Personage - 6.5/10
Wat had ik het moeilijk om een band te krijgen met de personages. Vooral het hoofdpersonage Clary vond ik in het begin van het boek zo vlak en irriterend dat ik me er in het begin gewoon heb moeten door sleuren. Ze is vreselijk eigenwijs en lijkt zich beter voor te doen dan dat ze werkelijk is. Vooral haar gedrag tegenover Simon stoort me enorm erg.
Alec en Isabelle zijn de Lightwoods in deze serie. Ik moet zeggen dat Isabelle in mijn ogen nog wel een fijn personage is en ook haar karakter staat me echt aan. Natuurlijk gaan mijn gedachten de volle toeren op. Ze doet me denken aan Gabriel van "The infernal devices" misschien zijn zij daar de kleinkinderen of dergelijke van. Al zit er wel ontzettend veel tijd tussen.
Opnieuw moet het hoofdpersonage gekoppeld zijn aan de oh-zo-slechte persoon in het verhaal. Deze keer is Valentine de slechterik en familie van Clary en Jace. Inderdaad gekker kan niet. Maar hoe bekend komt dit ook weer niet voor... inderdaad de andere serie van Cassandra Clare had ook al zo'n verhaallijn.
Alec en Isabelle zijn de Lightwoods in deze serie. Ik moet zeggen dat Isabelle in mijn ogen nog wel een fijn personage is en ook haar karakter staat me echt aan. Natuurlijk gaan mijn gedachten de volle toeren op. Ze doet me denken aan Gabriel van "The infernal devices" misschien zijn zij daar de kleinkinderen of dergelijke van. Al zit er wel ontzettend veel tijd tussen.
Opnieuw moet het hoofdpersonage gekoppeld zijn aan de oh-zo-slechte persoon in het verhaal. Deze keer is Valentine de slechterik en familie van Clary en Jace. Inderdaad gekker kan niet. Maar hoe bekend komt dit ook weer niet voor... inderdaad de andere serie van Cassandra Clare had ook al zo'n verhaallijn.
Sfeer - 7 / 10
De sfeer was in mijn ogen dan toch wel weer een stuk beter dan de personages. Soms werd je echt mee in het verhaal gesleurd en kon je meegenieten van al de spanning maar andere momenten had ik het vreselijk moeilijk om in het verhaal te komen.
Wat bij Cassandra Clare enorm opvalt is dat ze ook altijd een zeer trage start maakt in haar boeken. Ze heeft bijna 100-150 pagina's nodig voor het verhaal echt begint. Zoiets vind ik als lezer vreselijk want het laat me maar op mijn honger zitten. Na die pagina's moet je dan helemaal in het verhaal komen om achteraf in ongeveer 50 pagina's alle gevoelens die je bij een boek wilt ervaren in één keer te verkrijgen. Persoonlijk vind ik haar werk goed maar de manier van schrijven staat me iets minder aan.
Wat bij Cassandra Clare enorm opvalt is dat ze ook altijd een zeer trage start maakt in haar boeken. Ze heeft bijna 100-150 pagina's nodig voor het verhaal echt begint. Zoiets vind ik als lezer vreselijk want het laat me maar op mijn honger zitten. Na die pagina's moet je dan helemaal in het verhaal komen om achteraf in ongeveer 50 pagina's alle gevoelens die je bij een boek wilt ervaren in één keer te verkrijgen. Persoonlijk vind ik haar werk goed maar de manier van schrijven staat me iets minder aan.
Verhaallijn en vlotheid - 6/10
Voor mij was dit een goed boek. Een enorm langdradige start maar op het einde had het alle elementen die ik wou en voornamelijk ook enkele fijne plot twists zoals Jace en Clary die broer en zus zijn of het hele verhaal rond de scheiding van hun ouders. Luke die een weerwolf is vond ik ook een bijzonder leuk puntje in het verhaal.
Ik had veel meer verwacht rond dit boek. Je ziet hoe een hype er rond deze serie gevormd is maar persoonlijk voel ik deze hype nog niet echt... voor mij was het een leuk iets maar ik zou er nog zo fanatiek over kunnen praten en dergelijke.
Op dit moment ben ik benieuwd wat de komende boeken nog gaan brengen en of ik al dan niet mee in de hype rond de shadowhunters geraak.
Ik had veel meer verwacht rond dit boek. Je ziet hoe een hype er rond deze serie gevormd is maar persoonlijk voel ik deze hype nog niet echt... voor mij was het een leuk iets maar ik zou er nog zo fanatiek over kunnen praten en dergelijke.
Op dit moment ben ik benieuwd wat de komende boeken nog gaan brengen en of ik al dan niet mee in de hype rond de shadowhunters geraak.